Voice of City

Şişhane metro istasyonundan bindim toplu taşıma aracına. Gözlem yapmayı seviyorum. Ayığı sarhoşu, yaşlısı genci yüzlerce insan. Kimi kitap okuyor kimi cep telefonunda oyun oynuyor kimileri de uyukluyor beşik gibi sallanan vagonların soğuk koltuklarında.

Bazıları da takmış kulaklığını ritme uygun küçük hareketlerle ortamdan kopuyor. Tren Levent istasyonuna geldiğinde kulağıma derinlerden gelen bir müzik takılıyor. Tam da vagonlar hareket edecekken atıyorum kendimi dışarıya.

Birisi ney üflüyor ya da istasyonun çıkışındaki dükkanlardan birisinden yükseliyor bu ses. Merdivenleri hızla çıkarken çantamdan da video kameramı çıkartıyorum. Ve işte karşımda. Gerçekten de bir genç adam ney üflüyor. Geçip tam karşısına, yere oturuyorum. Ve kayıt...

Biraz soluklanınca yanına gidip izin istiyorum video çekimi için. Ardından kısa bir sobhet.

Metin için

"Ben de öğrenmek istiyorum. Özel ders veriyor musunuz?"

"Bu aleti ancak meşk ile çalabilirsiniz..."

Gülümsüyor ve çalmaya devam ediyor...

Adı; Bilgehan. Alaylı... Musiki aşkıyla kendi kendisine öğrenmiş Ney çalmayı. Yerde yanında bir kaç tane daha ney duruyor. Bana bakıp soruyor;

"Hiç denediniz mi?"

"Evet" diyorum kekeleyerek.

"Bir ara Kız Ney denemiştim."

Gülümsüyor.

"Bu aleti ancak meşk ile çalabilirsiniz..."

Neyi değiştiriyor ve başlıyor üflemeye...

Yalçın Çakır / 12.11.2015 - İstanbul - Levent